o blogu

Dworce i sufity to zbiór wierszy i prozy poetyckiej gromadzonych przez lata w szufladzie, który dopiero teraz, w sierpniu 2017, postanowiłam wyciągnąć na światło dzienne. Nie ma tu żadnych wzniosłych dzieł, nad którymi pracowałabym tygodniami – to myśli wydarte z codziennego życia, ulotne wzniosłości nabazgrane na marginesach. Rzeczy, których nie da się określić zwykłymi słowami, więc trzeba je opisać „na około”. Poezją. Przy pisaniu zawsze najbardziej zależało mi na uchwyceniu chwili, wrażenia, uczucia – a może te emocje chciałam z siebie właśnie wypluć: czyż nie łatwiej poradzić sobie z kilkoma znakami na papierze niż z chaosem wewnątrz? To pisanina terapeutyczna i często do bólu osobista. Urokiem poezji zawsze było rzucanie w twarz intymnością – ale tylko szczere wiersze docierają do ludzi, prawda? Blog powstał z potrzeby autoekspresji. Przy okazji liczę, że takie upublicznienie pracy zmotywuje mnie do częstszego pisania i pomoże w rozwoju – utwory chowane w szufladach raczej nie doczekują się konstruktywnej krytyki.

Dlaczego dworce? Dlaczego sufity? Życie jest podróżą, a dworzec pięknym symbolem punktu, z którego możemy wyruszyć dokądkolwiek. Sufity z kolei reprezentują zamknięcie w domu i bezczynne leżenie w łóżku. Ludzi ambiwalentnie ciągnie do wolności podróży, wolności wyboru – a jednocześnie się przed nią chowają i uciekają w bezpieczną rutynę. Uważam, że to właśnie wewnętrzny konflikt jest jednym ze źródeł poezji. W tym zbiorze znajdują się zarówno wiersze pisane na dworcach, ale w czasie tęsknoty za domem, jak i tworzone pod sufitami, które zamiast chronić, ograniczały wolność.

Wszelkie teksty zamieszczone na niniejszym blogu podlegają ochronie prawnej na podstawie przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (tekst jednolity z 2006 r., Dz.U. nr 90, poz. 631 z późn. zm.). Bez zgody autora zabronione jest m.in. powielanie treści, ich kopiowanie, przedruk, przechowywanie i przetwarzanie z zastosowaniem jakichkolwiek środków elektronicznych, zarówno w całości, jak i w części. Zabronione jest dalsze rozpowszechnianie, o którym mowa w art. 25 ust. 1 pkt b ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych.