dekapitacja

i jak, powiedz mi, można tak od pierwszego
tak głowę stracić
zatęsknić do marzeń
wypłakać nadzieje
tak nagle

bo przecież tej twarzy dopiero co nie znałam
a uśmiech już przyszyty do serca
to przecież tylko
więcej niż podanie ręki

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)